De papa van Rune stapte uit het leven
Wanneer ik moet kiezen tussen een bijeenkomst met kinderen of volwassenen, dan kies ik ervoor om mij te omringen met kinderen. De prikkels van kinderen kan ik beter filteren omdat ze puurder zijn. Hun enthousiasme geeft me energie. In september start ik in Brugge met de opleiding kinderbegeleider voor baby’s en peuters. Inclusief een stage is dat een opleiding van anderhalf jaar. Ik zou later graag in een kinderdagverblijf werken. Daar kijk ik echt naar uit. Nu de goede momenten in mijn leven toenemen, voel ik me klaar voor deze stap. Ik heb echt diep gezeten.
Toen ik bijna elf jaar was, ging mijn papa apart wonen. Mijn broer en ik gingen om de twee weekends naar hem. Niets wees erop dat het slecht ging met hem. Een paar dagen voor zijn overlijden sprak ik hem nog aan de telefoon. Hij klonk toen wel anders dan anders. Ik herinner me nog dat mijn broer en ik gingen logeren bij onze tante. De volgende ochtend zou papa ons ophalen, maar oma en opa stonden ineens aan de deur. Dat vond ik vreemd. Samen reden we naar mama en toen we thuis aankwamen, stond er een politiewagen op de oprit.
Aan de momenten erna heb ik slechts nog vage herinneringen. Iedere dag waren er vrienden en familie bij ons thuis. Een goede vriendin bezocht mij. Ik schreef een tekst voor mijn papa. Op de uitvaart waren er enorm veel mensen. Ik besefte toen nog altijd niet goed dat hij nooit meer terug zou komen. Op school had de juf aan mijn klasgenoten gevraagd om een tekening of een kaart voor mij te maken en van de directrice kreeg ik een rouwboek voor kinderen. Dat vond ik fijn. Na het groepsgesprek in de klas sprak ik er niet meer veel over, iets dat ik wel deed tijdens de rouwkampen van Missing You.
Mijn papa motiveerde me altijd om judo te doen. Na zijn overlijden interesseerde het mij plots niet meer. Ik ben toen met basketbal begonnen, iets dat ik tot en met mijn derde middelbaar heb gedaan. Daarna ging ik naar de sportschool. Maar er sluimerde iets in mij. Ik kreeg meer en meer het gevoel dat ik afgesloten was van iedereen. Deze depressie leidde in 2020 tot een opname van een jaar. Achteraf gezien heb ik mijn emoties te lang opgekropt. Tegenwoordig praat ik meer over mijzelf en over hoe ik me voel. En wanneer ik me slecht voel, laat ik dat ook aan mijn omgeving weten.
Hiphop is de nieuwe passie in mijn leven. Van deze dansstijl en muziek krijg ik altijd een goed gevoel. Onze groep is recent hechter geworden door een optreden dat we samen gaven. Wanneer ik thuis ben, omring ik me graag met onze huisdieren Sky en Levi. Levi is nog maar heel kort in ons gezin en vraagt als puppy wel wat verzorging en aandacht. Met hem wandelen brengt me helemaal tot rust.
