Rouwen uit zich bij iedereen anders; zo zijn er meerdere manieren hoe jij met jouw gevoelens, gedachten, herinneringen en verlangens aan de slag kan gaan. Wat jou helpt als je het moeilijk hebt, werkt misschien niet bij een ander en omgekeerd. Het is dus een kwestie van op zoek gaan naar jouw eigen persoonlijke hulpmiddeltjes die de pijn, het verdriet en het gemis door het overlijden van een dierbare op dat moment dragelijk maken.
Misschien doet het jou deugd wanneer jij met een steunfiguur kan praten. Dat kan iemand uit je gezin, familie, vriendenkring zijn, maar het kan ook een docent of mentor, leerlingbegeleider, scoutsleidster, priester, imam, jouw partner of collega zijn. Ook een gesprek met een hulpverlener, anoniem via chat, e-mail of telefoon kan even goed voor een opluchting zorgen. Ook het praten tegen de overledene, de sterren, een knuffelbeer … kan helpend zijn, net als het delen van je verhaal met leeftijdsgenoten die ook een dierbare verloren. Hen noemen we lotgenoten.
In het begin ging ik bijna elke dag naar het kerkhof. Ik dacht toen dat ik daar echt dicht bij hem was. Nu is het heel anders. Ik ga erheen als ik er behoefte aan heb, want hij is overal bij mij. Ik babbel veel over hem en ook tegen hem. Ik bekijk veel foto’s van hem. (Nina)
Na ongeveer een jaar ben ik bij de praatgroep van Missing You terechtgekomen. Het was lastig in het begin. Het haalt heel veel emoties op, net zoals het schrijven van deze getuigenis, maar ik ben enorm blij dat ik het gedaan heb. Dit zijn voor mij allemaal stappen in mijn verwerkingsproces, en stap voor stap zal het beter gaan. Maar ik denk niet dat het ooit helemaal over zal gaan … (Marianne)
Praten over alles wat in je omgaat kan soms een te grote opgave zijn, maar het kan evengoed dat je er gewoon geen behoefte aan hebt. Dan kan creatief bezig zijn een helpend alternatief zijn. Uit jezelf in muziek, schilderen, schrijven, boetseren, tekenen, enz.
Ook beweging kan wonderen doen: ga lopen, fietsen, wandelen of leef je uit in jouw sportclub.
Is dit allemaal wat te actief voor jou? Dan kan je op zoek gaan naar muziek, films, boeken of gedichten die jou troost bieden.
Ik schrijf ook soms gedichten over haar en over mijn verlies. Ik probeer creatief bezig te zijn om mijn verdriet te uiten en er zo voor te zorgen dat mama méér is dan een herinnering. Ze speelt nog altijd actief mee in mijn leven, ze is een belangrijk deel van mezelf en ze zal dat altijd blijven. (Eline)
Ik probeer ook enkele zaken die mijn papa in zijn leven deed ook te doen. Zo was mijn papa een jogger, een loper. Ikzelf doe dit ook heel graag en voel me op die momenten wat verbonden met mijn papa. Dat voelt goed aan. (Michiel)
Sommigen hebben hun eigen ritueel om de persoon die gestorven is te herdenken waardoor ze zich verbonden voelen met wie ze moesten laten gaan. Durf op zoek te gaan naar jouw persoonlijk ritueel dat jou doet stilstaan bij het verlies en jou vanbinnen verwarmt. Denk bijvoorbeeld aan het branden van een kaarsje bij een foto, het luisteren naar zijn of haar favoriete muziek, een bloemetje leggen op het graf, …
Ik had er ook nood aan om dingen te doen en de herinnering aan onze broer levendig te houden en zin te zoeken achter zijn dood. Samen met mijn zus hebben we een website voor hem gecreëerd waarop mensen een boodschap kunnen achterlaten. Naar aanleiding van zijn 1-jarig overlijden hebben we ook een gedenkenis in elkaar gestoken voor de vrienden en familie. Dit en vooral het praten hebben me er bovenop geholpen. (Cindy)
Tot slot zijn er mensen die graag op een andere, actieve manier betekenis willen geven aan het verlies door zelf de handen uit de mouwen te steken en zich te engageren als vrijwilliger bij een organisatie of goed doel dat aansluit bij wie de persoon was of bij de reden van het overlijden. Bijvoorbeeld het Kankerfonds steunen, een buddy zijn van een verkeersslachtoffer, op zoek gaan naar bloeddonoren … Ook Missing You bestaat voor een groot deel uit vrijwilligers die iemand belangrijk verloren zijn.